Dünya, Kimin Dünyası Benim Senin Yoksa Onun mu?



              İnsanoğlu ne tuhaf bir yaratıktır.belki bana katılanlar olur, belki olmaz. Hatta belki içinizden kınayanlar bile olabilir. Kimseye birsey demiyorum asılında. Neden mi! Çünkü yaradılıs amacımız bu değil mi zaten? Bilmiyorum o bu şu sizler nasıl düsünüyorsunuz? Bildiğim tek şey benim nasıl düsündüğüm. Aslında onuda biliyorum denemez. Hayat nsanlara binlerce kapı açar, fakat o kapılardan hangisini seçersen seç bir gün karşında bırak açık kapı açacak kapı bile bulamassın. İşte ben kendimi bu kapısız odada hissediyorum. Geri dönemem ,dönmek mümkün mü, yasananları geri almak geçmişi farklı yasamak, yada farklıymış gibi daranmak mümkün mü?
Ben bir çıkmazdayım. Nasıl çıkarım bilmiyorum. Bunu yazmakla elime ne geçer bilmiyorum.Ama hiç olmazsa içimi dökeceğim bir yer olarak görüyorum. Evet dertleşiyorum. Başka ne yapabilirim henüz bilmiyorum. Yolları kapatan zaman elbet aşındırır bir kenarı. Ne zaman ki en ufak bir ışık parçası çıkar o duvardan işte o zaman ışık hızına ulasmak için hazırda olucağım. Gözüme ilk gelen ışıkla bu karanlık, uçsuz bucaksız derinlikten çıkmak için bir fırsat kolluyacağım.
Şu an Uludağ Üniversitesinde Veteriner hekim olabilmek için uğras veriyorum. Bir yandan geleçeğimi kurtarmaya çalısırken, bir yandan hani şu erkeklik egosu var ya; karızmam çizilmesin -bir okulu bitiremedi demesinler-diye uğrasıyoruz.
Ne zaman öleceğimi bilmiyorum, ama bilmek istiyorum. Bu sonu yok gibi gözüken, her gün aynı teraneden oluşan dünyadan kurtulmak istiyorum. Bazen Rabbime yalvarıyorum al al şu canıda kurtar beni bu dünyadan.Bilmiyorum ben bu dünyaya neden geldim, ne Rabbime secde edebiliyorum, ne günümü gün edebiliyorum.Ne bu dünyanın nimetlerinden yararlanabiliyorum, nede böyle giderse öteki dünyanın nimetlerinden.
Kafam bazen o kadar derinlere dalıyor ki, mesela tv izlerken birisi bana seslendiğinde öğle bir transa geçiyorum ki beyimin içinde gezintiye geçiyorum. Fakat bu öyle sanıldığı gibi bir geçmiş gezintisi değil.Benimle alakası olmayan bir dünya, hatta bu dünya mı ona bile şüphelerim var, işte öyle biryerde turu çıkıyorum.Ne yanımda kimseler oluyor, nede kendim. Sadece ileriyi görüyorum ayaklarımı bile göremiyorum.
Beynimin içinde yasarken sanki karanlıktayım ama hiç bilmediğimiz kadar net bir görüntü var karşımda. Görüyorum ama istediğimi değil. Bir dünya, bilinmeyen dünya. Benden hiç birşeyin olmadığı bir dünya. Bu dünyada yaşarken o dünyada görüyorum.
İki dünyam var ama ikiside bana ait değil. Biri insanların istediği dünya, diğeri onun istediği dünya...
Daha söylenecek ne var ki...

0 yorum:

Yorum Gönder